คำถามของพ่อ

...ชายแก่วัยเลย 60 คนหนึ่งคุยกับลูกชายคนเดียวที่เพิ่งกลับมาเยี่ยมหลังจากลูกชายแต่งงานและย้ายครอบครัวออกไปไม่กี่ปี

ชายแก่:"นั่นอะไรลูก เห็นรางๆ"
ลูกชาย:"อ๋อ วัวน่ะพ่อ"

...ผ่านไป 2-3 นาที
ชายแก่"นั่นอะไรอีกหรือลูก"
ลูกชาย"วัวตัวเดิมนั่นแหละพ่อ ยังไม่ไปไหนเลย"

...ผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่"นั่นอะไรอีกล่ะลูก"
ลูกชายเริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด "วัวพ่อวัว วัวตัวเดิมที่เพิ่งถามไปนั่นแหละ"

...เวลาผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่"นั่นอะไรลูก"
ลูกชาย"โอ๊ย!! พ่อนี่ยังไง ถามซ้ำๆ ซากๆ ผมจะบอกครั้งสุดท้ายแล้วนะ...ว่าวัว"

...ผ่านไปอีก 2-3 นาที
ชายแก่"นั่นอะไรล่ะลูก"
ลูกชาย"โอ๊ย!! พ่อนี่เลอะเลือนแล้ว คุยไม่รู้เรื่อง ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว"

...แล้วลูกชายก็ผละจากพ่อไปอย่างอารมณ์เสียเป็นที่สุด

...เวลา ผ่านไปจวบจนตอนเย็น  ได้เวลาอาหารค่ำ เมื่อไม่เห็นพ่อจึงลงมาตามที่ห้อง ณ ที่นั้น เขาได้พบชายแก่คนนั้นนั่งเหม่อลอย ข้างๆมีไดอารี่เก่าๆ เล่มหนึ่งที่เพิ่งเขียนบันทึกในวันนี้เสร็จ เขาถือวิสาสะเข้าไปอ่านความว่า...

...ครั้งหนึ่งเมื่อ 30 ปีมาแล้ว เรามีลูกชายอยู่คนหนึ่งที่เรารักมากที่สุดในชีวิต ในวันที่อากาศแจ่มใสวันหนึ่ง ตอนนั้นลูกชายกำลังอยู่ในวัยน่ารักช่างพูด
ช่างถามที่เดียว เราพาเขาไปนั่งที่สวนหลังบ้าน พอดีมีวัวผ่านมา...ลูกถามว่า "พ่อ นั่นอะไร..." "วัวไงลูก" เราตอบ
...เวลาผ่านไปอีกไม่ถึง 1 นาที ลูกชายก็ถามคำถามเดิมกับเราอีก เราก็ตอบเช่นเดิมอีก

...เป็น อย่างนี้อยู่ถึง 25 ครั้ง...เราไม่รู้เบื่อหน่ายเลยที่จะตอบคำถามเดิมๆ เหล่านั้นเรากลับรู้สึกดีใจอย่างที่สุดที่ลูกสนใจถามเราอย่างไม่เบื่อหน่าย

...แต่ ในวันนี้ ณ ที่แห่งเดิม คนสองคนที่เคยถามคำถามเดียวกัน หากแต่ว่าเราเป็นฝ่ายถาม ลูกชายเป็นคนตอบ...เพียง 5 ครั้ง เท่านั้นลูกก็ตวาดเรา หาว่าเราเลอะเลือน รังเกียจแม้แต่จะไม่คุยกับเราต่อไป...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

...สำหรับทุกคน ที่วันนี้คุณยังมีโอกาสได้ดูแล "พ่อ" วันนี้คุณทำดีกับพ่อคุณเพียงพอแล้วหรือยัง...

อานแล้วก้อเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทันเหมือนกัน เมื่อกี้ยังร่าเริงอยู่อ่านแล้วกลายเปนเศร้าซะงั้น